Column door Kazze (elke donderdag)
Tijdens een fietstochtje peddelde ik onlangs doorheen de dorpskom van Schuiferskapelle. Ook al had ik op dat moment nog geen behoefte aan een sanitaire stop, toch ben ik uit nieuwsgierigheid eens binnengestapt in het openbaar toilet, dat sedert 2009 staat te blinken in de schaduw van de Kapelse kerktoren.
Ik moet zeggen: dat was een redelijk unieke ervaring, want dit moet zowat de koningin der pissijnen zijn. Ik heb al op heel veel plaatsen op deze aardbol mijn plasje geloosd, maar zo’n mooi, groot, proper, en van alle moderne snufjes voorzien toilet heb ik nog nooit meegemaakt!
Dit chique gebouwtje kwam er in 2009, toen de Kapelse dorpskern vernieuwd werd, waarbij de Stad Tielt kon rekenen op een forse Europese subsidie voor plattelandsontwikkeling… vandaar natuurlijk al die luxe.
Voor wie tijdens het wandelen of winkelen in Tielt stad met een dringende behoefte geconfronteerd wordt is er geen enkel openbaar toilet meer voorzien: die moet zijn plan maar trekken. Het stadhuis inwandelen is daarbij een mogelijke oplossing, maar wat na de kantooruren, of als je op ’t einde van de Kortrijkstraat aan het winkelen bent?
In Aarsele idem: vroeger kon je als man voor een dringende plas altijd terecht in het stokoude urinoir aan de zijkant van de Sint Martinuskerk. Voor de vrouwen was er niets, maar nu is ook hier in alle stilte de gender-gelijkheid ingevoerd: tijdens de recente dorpskernvernieuwing werd deze ouderwetse plasplaats gewoonweg afgebroken. Idem met “de piscine” aan het Kanegemse ex-gemeentehuis: ook die is al jaren geleden verdwenen.
Bij de heraanleg van de Kanegemse dorpskom (in 2011) werden wel al de nodige buizen voorzien, maar een nieuw openbaar toilet is er nog altijd niet. “Voorlopig is er nog voldoende horeca en is er natuurlijk het parochiezaaltje, voor als de nood het hoogst is. Als de horeca helemaal verdwenen is, zullen we het toilet definitief aanleggen”, verklaarde toenmalig schepen Marc Seynaeve (CD&V).
Het kan echter nooit voor iedereen goed zijn, want op 13 oktober 2011 schreef een lezeres in het Nieuwsblad:
“In Schuiferskapelle is een openbaar toilet, dat stukken van mensen kost, en niemand die weet dat het er staat. De fietsende passanten plassen toch gewoon tegen de eerste de beste boom. Ik vraag me dan ook af of het geld niet beter kan worden geïnvesteerd (bibliotheek, veiligheid, cultuur,...). Een openbaar toilet in de stad staat beter op zijn plaats dan in zo'n klein dorpje, waar de inwoners op wandelafstand naar hun eigen toilet kunnen gaan... “
Ik vraag me af wat onze lezers hierover denken. Als u opmerkingen hebt over het gebrek aan toiletten in Tielt: graag mailtje naar karel.zeilemans@gmail.com – dan kom ik hier in een volgende column nog eens op terug!
WAAR ZOU U IN TIELT EEN OPENBAAR TOILET WILLEN OF IS DAT GEEN GOED IDEE, UIT OOGPUNT VAN VEILIGHEID, COMFORT EN HYGIENE??
Van zowat halverwege de jaren ’70 tot diep in de jaren ’90 pleegde ondergetekende stukjes voor “de Weekbode”. Onder andere door de column “ ’t Aarselaartje” werd Hula (afkorting van Hubert Lanckriet) wereldberoemd … binnen de grenzen van zijn geboortedorp Aarsele.
De schrijversactiviteiten van Hula kwamen wegens drukke beroepsactiviteiten in het verzekeringswereldje op een héél laag pitje te staan, maar zowat 8 jaar geleden begon ik aan het schrijven van mijn debuutroman “Kazze”, over het leven van Karel Zeilemans. Dat boek ligt sedert een tweetal maanden in de boekhandel … en zo heb ik de schrijfmicrobe weer te pakken gekregen. Op vraag van mijn “oude” Weekbode-gabber Lieven Vancoillie zal ik nu ook weer starten met een tweewekelijkse column in wat ik een schitterend nieuw digitaal medium durf te noemen: “Tielt Vandaag”. Daarbij zal ik in de huid kruipen van Kazze, en hem commentaar laten geven op het dagelijkse reilen en zeilen, met leuke en minder leuke berichtjes uit het o zo mooie provinciestadje Tielt en zijn deelgemeenten.
Hula en Kazze zijn dezelfden: politieke stellingnames moet je hier niet verwachten, wel ludieke commentaren, grappige anekdotes en amusante akkefietjes in Groot Tielt, meestal gelardeerd aan fotomateriaal “on the road”… al zal ik het minder toffe nieuws ook niet altijd uit de weg gaan. Zo vink ik het bijvoorbeeld niet fijn dat het ’s avonds in Tielt en randgemeenten soms zo’n dooie boel kan zijn. Als ik op een mooie avond nog eens op mijn fiets spring en door het stadscentrum pedalleer, dan zie ik meestal geen kat meer op straat. Kapelle, Kanegem en Aarsele lijken wel verworden tot slaapdorpen, waar geen kindertjes meer spelen op straat, geen buren meer gezellig zitten te keuvelen op een bankje, en waar eigenlijk geen zak meer te beleven valt. Of zie ik dat verkeerd, lieve lezer? Je mag altijd jouw commentaar op deze en andere stellingen van Kazze doormailen naar karel.zeilemans@gmail.com. Dan kom ik daar op terug in een volgend stukje.
Met vriendelijke groeten van Kazze en diens geestelijke vader Hub Lanckriet.